Love Confession

[image by: strany @ deviantART]

เรื่องของเรื่องคือมีเพื่อนเราคนหนึ่งเข้าใจอะไรบางอย่างผิดพลาดไปไกลมาก
เราเลยอยากจะขอแก้ต่างให้ตนเองให้เพื่อนคนนี้ได้เข้าใจ (ตามประสาคนจัญไรชอบแก้ตัว)

เพื่อนคนนี้ (นามสมมุติ ส.ถ.ธ.) เค้าเข้ามา blog ของเราไม่ทราบว่าทางใด
แต่เค้าไปเจอ entry เก่าๆของเราอันหนึ่งที่เขียนถึงเค้า และอาจจะถูกตีความไปในทางที่ไม่ดีได้
สันนิษฐานว่า ส.ถ.ธ. อาจจะไม่พอใจที่เราไปเขียนถึงเค้าแบบนั้น เลยมา comment แบบน้อยใจๆไว้
เราก็คงจะไปโทษอะไรเค้าไม่ได้เพราะถ้าอ่าน entry และ comment ของผู้หวังดีหลายๆคนแล้ว
... มันก็เหมือนไปด่าเค้าเลยนี่หว่า!!

เจตนาแท้จริงของ entry นั้นถูกเขียนขึ้นมาเพื่อแนะนำให้คนรู้จักถึงแง่มุมอ่อนโยนของผู้ชายคนหนึ่งเท่านั้น
อาจจะใช้ภาษาไม่เพราะไปบ้าง แต่ว่าไม่มีเจตนาเชิงดูถูกเหยียดหยามและไม่ได้ไปตำหนิการกระทำใดๆของ ส.ถ.ธ.เลย
อยากให้คนที่เข้ามาใน blog นี้รับรู้ว่า แม้แต่ชายเหนือชายก็อ่อนโยนได้เหมือนกัน เพียงเท่านี้จริงๆ

หลายคนรวมไปถึง ส.ถ.ธ. หากอ่านข้อความนี้อาจจะรู้สึกว่าเราไม่จริงใจหรือกำลังค่อนแขวะ
แต่ถ้าทุกท่านรู้ความจริงในใจของเราแล้ว ย่อมจะเห็นว่าเราไม่มีทางมีเจตนาเยี่ยงนั้นแน่
เพราะว่าเราเป็นคนเพื่อนน้อย และยากนักที่จะเรียกใครสักคนเต็มปากได้ว่า"เพื่อน"
เราคิดว่า ส.ถ.ธ. เป็นคนที่รอบรู้ มีความเป็นตัวของตัวเองสูง เชื่อมั่นในความคิด และมีอุดมการณ์
มันยากมากนะ ที่จะมีลักษณะนิสัยเหล่านี้ตั้งแต่ยังอายุน้อยๆ นั่นทำให้เราประทับใจ ส.ถ.ธ. ตั้งแต่แรกๆ
ที่วิเศษไปกว่านั้นคือ ส.ถ.ธ. ก็ยังเห็นเราเป็นเพื่อนด้วย
และถ้าเราไม่เข้าข้างตัวเองเกินไป เราสองคนคงเคยเป็นเพื่อนที่สำคัญต่อกันในช่วงเวลาหนึ่ง

ถึงแม้ว่าตอนนี้ต่างคนอาจมีภารกิจที่ทำให้มีเวลามาพบปะกันน้อยลง และส.ถ.ธ. อาจมีเพื่อนสนิทใหม่ๆ สังคมใหม่ๆ
แต่เราก็อยากให้ ส.ถ.ธ. รับรู้ไว้ว่าเรายังไม่มีใครมาแทนที่ ส.ถ.ธ. เลย
และพื้นที่ในใจตรงนี้ก็ยังจองไว้ให้ ส.ถ.ธ.เท่านั้น

ขอให้รับรู้ไว้ ณ ที่นี้ด้วย

ขอบคุณมากครับ


Note:
- ทำไมนะ พอเขียนอะไรที่จริงใจมากๆออกมามันถึงได้สบายใจแบบนี้ ... สบายใจและฟังดูไม่จริงใจกว่าเก่า ... อืมมม
- ผมไม่แมนครับ เลยไม่มีมุมอ่อนโยน