Moment of Awkwardness: Reprise

[image by: Barbara L. Slavin @ flickr]

เมื่อวานตอนกินข้าวในกลุ่ม blogger กัน มีคนพูดถึง entry ของเราอันนึง
อันที่เขียนไว้ใน blog ที่เก่าเมื่อปีที่แล้ว และมีคนชอบกัน
วันนี้เลยเอามาลงอวดไว้ให้อ่านกันสำหรับคนที่ยังไม่เคยอ่าน
ส่วนคนที่เข้ามาอ่านประจำน่าจะเคยอ่านกันหมดแล้วมั้ง



Moment of Awkwardness (March 09, 2007)

ไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลย เมื่อคืนเราทำอะไรลงไปเนี่ย
มีเพื่อนพ่อ 2 คนมาเยี่ยมบ้าน ซึ่งทั้งคู่พาลูกสาวมาด้วย

และขอบอกว่าสองคนนี้ไม่ใช่ธรรมดาๆเลยนะ
คนนึงเป็นดารานักแสดงรุ่นใหม่ที่บอกชื่อแล้วหลายคนจะรู้จัก
ในขณะที่อีกคนเป็นนางแบบโฆษณาวัยรุ่นที่คุ้นหน้าคุ้นตากัน
พวกพ่อๆเค้านัดกันจะออกไปเที่ยวที่อื่น เลยพาลูกสาวของพวกเค้ามาฝากไว้ที่บ้านเรา
(ทำไมกันวะเนี่ย? เราได้แต่ถามตัวเอง)

เหล่าพ่อๆออกจากบ้านไปแล้ว เหลือแต่เรากับสาวๆสุดฮอตเหล่านี้
ด้วยความเป็นคนอัธยาศัยดีเลิศ และความผ่อนคลายเมื่ออยู่ใกล้คนหน้าตาดี
(แน่นอนว่าไม่เป็นความจริงเลยทั้งสองอย่าง) เราเลยตัดสินใจที่จะไปนั่งเล่นคอมเฉยๆ
ทั้งสองคนคงจะอึดอัดและกลัวเราจะอึดอัดเลยมานั่งใกล้ๆแล้วชวนเราคุย (เอาเข้าไปสิ)
เราก็ถามคำตอบคำไปเรื่อยตามประสาคนขี้เขิน ... ดีจริงๆ

ไม่นานผ่านไปคุณนางแบบคงเบื่อก็เลยเสนอให้ขับรถพาพวกเขาไปข้างนอก
ทั้งคู่อยากจะไปหาอะไรกิน ไอ้เราก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน
แต่ด้วยสถานะของสองคนนี้เราก็ไม่รู้ว่าจะกินข้างถนนแบบที่เรากินปกติได้มั้ย
เลยตัดสินใจว่าคงต้องไปร้านที่ดูดีๆหน่อยในเมือง ดังนั้นแล้วเราจึงไปเปลี่ยนเสื้อ

ขณะที่เปลี่ยนเสื้อนั้นเอง จู่ๆทั้งคู่ก็เปิดประตูเดินเข้ามาในห้องเราซะนี่!!
แล้วก็มานั่งชวนคุยกันไปมาระหว่างที่เราเปลี่ยนเสื้อซะยังงั้น
ด้วยความตื่นกลัว เรารีบใส่เสื้อ แล้วขับรถพาทั้งคู่ออกไปหาอะไรกิน
ที่ร้านอาหารทั้งคู่ก็ยังพยายามชวนเราคุยต่อไปอย่างไม่ลดละ ช่างทรมานกันจริงๆ
เราว่าถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นคงจะมีความสุขดีแน่ๆ เพราะเราเห็นคนโต๊ะอื่นก็มองมาที่โต๊ะเรากันเรื่อยๆ
แต่เรากลับอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก ...

อาจจะเข้าข้างตัวเอง แต่เรารู้สึกเหมือนว่าสองคนนี้สนใจเราจังเลย
นั่นยิ่งทำให้เราอึดอัดเพราะตอนนี้เรามีแฟนแล้ว และก็กำลังมีความสุขกันดี
เรากลัวคนอื่นมาเจอแล้วเอาไปพูด เรากลัวแฟนเราโทรมาแล้วเข้าใจผิด
ที่น่ากลัวที่สุดคือเรากลัวใจตัวเอง (เพราะสองคนนี้ช่างฮอตจริงๆ)

เรารีบกินให้เสร็จแล้วรีบกลับบ้าน จะได้พ้นความทุกข์ทรมานครั้งนี้ไป
พอกลับมาถึง พวกพ่อๆก็กลับกันมาพอดี (ขอบคุณมาก)
พอพวกพ่อๆเห็นเหล่าลูกๆเข้ากันได้ดี (เดาเอาจากการที่ออกไปข้างนอกกันมา) ก็หัวเราะกันใหญ่
แต่พวกเขายังคุยกันต่ออีกพักนึง เราเลยต้องไปนั่งเล่นคอมต่อ โดยที่มีสาวสองคนนั้นอยู่ใกล้ๆ
พ่อของน้องนักแสดงกำลังจะกลับแล้วเลยเรียกลูกสาวของเค้าให้ไปสวัสดีพ่อเรา
ก่อนจะลุกไปเธอยิ้มให้เราแปลกๆ แล้วก็บ๊ายบายเรา ก่อนไปลาพ่อเราแล้วพากันกลับไป
และพอพ่อน้องนางแบบจะกลับ เธอก็ขยับเข้ามาใกล้เรา แล้วพูดเบาๆว่า "เดี๋ยวจะโทรหา รับสายด้วยนะ"
เราตกตะลึง ตกใจ และมึนงงไปหมด "แล้วจะไปเอาเบอร์เรามาจากไหน" "พ่อเราให้มาไว้ก่อนแล้ว" เธอตอบทันที
วินาทีนั้นเรายิ่งรู้สึกตื่นกลัวมากอย่างบอกไม่ถูก เรื่องแบบนี้มันน่าจะไปเกิดกับคนที่ต้องการมากกว่านะ
ความคิดวนเวียนอยู่ในสมอง เวลาจริงๆผ่านไปไม่นาน แต่สำหรับเรามันนานเหลือเกิน
เราตัดสินใจครั้งสำคัญก่อนจะเรียกคุณน้องนางแบบนี่ให้เดินกลับมาก่อน
เรามองหน้าเธอ แล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจังที่สุด
"อย่าโทรมาเลยนะ เรามีแฟนแล้วล่ะ และเราก็ไม่อยากทำให้แฟนเราเสียใจด้วย"
วินาทีนั้นเรารู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก การเป็นคนซื่อสัตย์มันให้ความรู้สึกดีอย่างนี้เชียว
เธอไม่ตอบอะไร แต่สีหน้าร่าเริง และความช่างหยอกล้อลดหายไป ก่อนจะเดินกลับไปกับพ่อของเธอ
... หลายคนคงคิดว่าสิ่งที่เราทำนั้นเป็นหนึ่งสิ่งที่โง่ที่สุดที่ผู้ชายจะทำได้แน่ๆ
แต่เรากลับรู้สึกภูมิใจกับสิ่งที่เราทำ และทำให้รู้ว่าอะไรที่สำคัญกับเรามากกว่า

...

หลังจากเหตุการณ์นี้จบลง เราก็รีบตื่นขึ้นมาทันที
ขอยืนยันว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องจริงแท้แน่นอน ไม่ผ่านการบิดเบือนใดๆทั้งสิ้น



เรื่องก็มีอยู่เท่านี้ละครับ


Note:
- "Apple is the fruit of temptation"
- Inside Joke of the Day: คนที่เข้ามา blog นี้แต่ยังไม่เคยอ่านอาจจะมีแค่คุณ Plop นะครับ
- จริงๆแล้ววันนี้ไม่รู้จะเขียนอะไรดี