My Life as a Snail

[image by: HappyBubbles @ flickr]

เที่ยงวันนี้นั่งกินก๋วยจั๊บอยู่ในซอยหลังตึกออฟฟิศ
ร้านก๋วยจั๊บนี้ตั้งอยู่ริมถนนตรงข้ามกับไซต์งานก่อสร้าง
มองไปตรงในไซต์ก่อสร้าง มีคนงานสองคนนอนกลิ้งอยู่บนนั่งร้านใต้ต้นไม้
ดูแล้วมันช่างสบายใจจริงๆ ถึงจะเหนื่อยกับงานแค่ไหน ก็ยังพักนอนได้

ช่วงนี้รู้สึก(อีกแล้ว)ว่าจะเครียดกับชีวิตด้านการงานทำไม
บางคนไม่เคยให้เวลากับด้านการหาความสุขของชีวิตเลยด้วยซ้ำ
ทำให้คิดเอาเองอีกแล้วว่าตัวเองไม่เหมาะกับงานออฟฟิศ
จริงๆเรามันเป็นคนขี้เกียจที่สามารถทำตัวจริงจังได้เป็นครั้งเป็นคราวไป
ที่เราต้องทำงานก็เพราะว่าชีวิตมันต้องใช้เงิน
และบังเอิญว่ายังไม่มีวิธีอื่นที่จะหาเงินได้นอกจากทำงานต่อไป

เงินมันช่วยให้เปิดทางหาความสุขได้ก็จริง
แต่การแข่งขันกันหาเงินนี่จะทำกันไปทำไม?
บางครั้งความสุขที่เรานึกคิดเอาว่าต้องการมันก็ไม่สุข
ความทุกข์บางอย่างก็เกิดเพราะคิดเอาเองว่ากำลังทุกข์
เราวิ่งตามหาของที่คนอื่นหรือสังคมบอกว่าเราต้องหา
แล้วคนในสังคมพวกนั้นรู้มาจากใครกันนะ?

ชีวิตทุกวันนี้คงถูกเรื่องสมมุติต่างๆนาๆมาปรุงแต่งมันจนผิดเพี้ยนไปหมด
ถ้ากินอิ่ม นอนหลับสนิท ได้ยิ้มได้หัวเราะ ... ยังมีอะไรที่ต้องการอีก?


Note:
- วันนี้คิดขำๆว่าอยากเกิดเป็นหอยทาก มันคงไม่เคยรู้และไม่มีวันเข้าใจความซับซ้อนของสังคมอย่างเราๆเนอะ (แต่ต้องเกิดในที่ที่จะไม่โดนเหยียบนะ)
- ไปนอนขี้เกียจกับชาวคณะป.โทที่ชะอำมากับกิจกรรม Leadership Trip ดูรูปได้ใน flickr ของเรา
- ทำยังไงจะได้นอนขี้เกียจทุกวันบ้างนะ ? (หรืออย่างน้อยก็ซัก 4 วันต่อสัปดาห์ก็ยังดี)