All Music is About

ได้อ่าน Blog ของเพื่อนเรื่องการไปดู concert เลยอยากเล่าความประทับใจบ้าง

เราเคยมีโอกาสได้ไปดูคอนเสิร์ตของ"คนร้องเพลง"ชาวเกาหลีชายกลุ่มหนึ่ง
ซึ่งตอนนั้นกระแสของพวกเขาดังมากๆในประเทศไทย
เราเข้าไปในHallค่อนข้างช้าเพราะติดงานอยู่ข้างนอก
ทำให้แฟนพันธุ์แท้ทั้งหลายที่มาตั้งแต่ 9 โมงทั้งๆที่showเริ่มตอนทุ่มเข้าไปกันหมดแล้ว

วินาทีที่เปิดประตูเข้าไป เราถูกกระแทกออกด้วยเสียงกรี๊ดสนั่น
มองไปบนเวทียังไม่มีใคร เราไม่รู้ว่าเค้ากรี๊ดดังขนาดนี้กันมานานแค่ไหนแล้ว
ยิ่งไม่รู้เข้าไปอีกว่าเค้ากรี๊ดดังขนาดนี้ให้กับอะไร

เวลาสักพักผ่านไป เสียงกรี๊ดยังดังไม่ขาดสาย แผ่วบ้าง เร่งบ้าง
จน “คนร้องเพลง” เหล่านี้เดินออกมา (แน่นอนว่า)เสียงกรี๊ดเหล่านี้ยิ่งดังขึ้นไปอีก
พวกเขาร้องเพลง พวกเขาเต้น และพวกเขาก็พูด
ทุกๆอย่างที่พวกเขาทำ จะมีเสียงกรี๊ดเหล่านี้สอดประสานขึ้นมา

และวินาทีของความระทึกใจมาถึง

หลังจากร้องและเต้นไปได้ราวๆ 20 นาที กลุ่มชายบนเวทีก็กลับเข้าไปหลังเวที
ระหว่างนั้นก็มีการเปิด VTR Music Video และภาพเบื้องหลังการถ่ายแบบชุดหนึ่ง
ก็ไม่มีอะไร คนดูก็ดูไปพร้อมกับกรี๊ดงึมงำๆไปเรื่อย เปลี่ยนหน้าทีก็กรี๊ดที
กระทั่งมาที่ close-up shot หน้าสมาชิกคนหนึ่งกำลังถ่ายแบบ

ซูมเข้าไป

ซูมเข้าไปอีก

ซูมเข้าไปอีกจนหน้าเขาเต็มจอ

แล้วเขา(ในVTRบนจอ)ก็ยิ้ม!!!

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ! ! ! !

! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !

! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !

! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !

.

. .

. . .

แล้วเหตุผลบนโลกนี้ก็หายไปชั่วขณะหนึ่ง
(รวมไปถึงเหตุผลที่จะทำให้เรานั่งดูจนจบ)